มาทำความรู้จัก กับตัวอักษรญี่ปุ่นกันเถอะ!!

การจะเรียนภาษาญี่ปุ่นนั้น  เรื่องแรกที่คิดว่าสำคัญในการจะเรียนภาษาที่มีระบบการฟังพูดอ่านเขียนแตกต่างกับภาษาไทยมาก  เห็นทีจะต้องเรียนที่ตัวอักษรกันก่อน(ไม่นับการฟังพูดนะ!!)  เพราะหนังสือเรียนภาษาญี่ปุ่นส่วนมากใช้อักษรญี่ปุ่นเขียนทั้งนั้น
เอาล่ะ  เริ่มกันโลด ~

ตัวอักษรในภาษาญี่ปุ่นมี 3 ชนิด 

1. ฮิรางานะ (Hiragana)
         ประกอบด้วยตัวอักษร 46 ตัว  มีเสียงอ่านในตัวเอง
         ส่วนใหญ่จะเริ่มจากการแทนตัวอักษรญี่ปุ่นด้วยภาษาอังกฤษ (โรมาจิ) และเมื่อเริ่มคุ้นเคยแล้ว ก็จะเริ่มจำฮิรางานะ คาตาคานะ และคันจิ ต่อไปตามลำดับ
    
2. คาตาคานะ (Katakana)
         ประกอบด้วยตัวอักษร 46 ตัว เหมือนกับฮิรางานะ และอ่านออกเสียงเหมือนกัน แต่การเขียนต่างกัน
         คาตาคานะมักจะใช้แทนคำที่ทับศัพท์มากจากภาษาต่างชาติ เช่น テ(te) レ(re) ビ(bi) ซึ่งเมื่อเขียนต่อกันก็จะได้เป็น テレビ(terebi) ซึ่งเป็นการทับศัพท์และย่อให้กระชับจากคำว่าโทรทัศน์ (televison) เป็นต้น
    
3. คันจิ (Kanji)
         เป็นตัวอักษรจีน ซึ่งญี่ปุ่นได้ดัดแปลงบางส่วนให้กระชับขึ้น มีทั้งสิ้นประมาณ 5,000 ตัว แต่ที่ใช้โดยทั่วไปมีประมาณ 1,800 ตัว แต่ละตัวจะมีความหมายและวิธีอ่านออกเสียงเป็นการเฉพาะ จึงจำเป็นต้องใช้เวลาในการฝึกฝนให้เชี่ยวชาญ ผู้ที่เริ่มศึกษาใหม่อาจจะตั้งเป้าหมายว่าจะจำตัวคันจิเบื้องต้นประมาณ 50-100 ตัว
   
   นอกจากนี้ ยังมีการกำหนดมาตรฐานการเขียนคำอ่านภาษาญี่ปุ่น ด้วยภาษาอังกฤษอีก 1 ชนิด คือ โรมาจิ ดังนี้
    
4. โรมาจิ (Romaji)
         เป็นอักษรภาษาอังกฤษที่ใช้แทนการเขียนอ่านด้วยภาษาญี่ปุ่น มีหลักเกณฑ์มาตรฐานที่ชัดเจน จึงมีความสะดวกต่อชาวต่างชาติในการฝึกเรียนภาษาญี่ปุ่นด้วยการเขียนและอ่าน

 ฮิรางานะ(หรือฮิรากานะ)ひらがな เป็นตัวอักษรสำหรับแสดงภาษาญี่ปุ่น ประกอบด้วยอักษรทั้งสิ้น 46 ตัว โดยแต่ละตัวจะมีเสียงเฉพาะตัว เมื่อนำฮิรางานะมาเรียงต่อกันเป็นคำ ก็จะออกเสียงตามตัวอักษรนั้นๆ เช่น に(ni) + ほ(ho) + ん(n) -- > にほん(nihon)  ฮิรากานะ(เราถนัดเรียกแบบนี้)มี 5 เสียง คือ อะ อิ อุ เอะ โอะ [a i u e o]  8 แถว คือ a ka sa ta na ha ma ya ra wa [ดูชาร์ทประกอบ]

Note:
*を เป็นคำช่วย อ่านออกเสียง "โอ๊ะ" แต่เวลาฟังเพลงส่วนใหญ่จะออกเสียง "โว๊ะ" 
**ん เป็นตัวสะกด อ่านออกเสียง"อึน" หรือ "อึง" 
***は ปกติอ่านออกเสียง "ฮะ" แต่เมื่อใช้เป็นคำช่วย ต้องอ่านออกเสียง "วะ" 
****へ ปกติอ่านออกเสียง "เฮะ" แต่เมื่อใช้เป็นคำช่วย ต้องอ่านออกเสียง "เอ๊ะ" 
          เสียงขุ่น (dakuon)  เป็นการเปลี่ยนเสียงโดยการเติมสัญญลักษณ์  เรียกว่า (dakuten) หรือเรียกอย่างไม่เป็นทางการตามรูปทรงของสัญลักษณ์ว่า tenten ตามหลังอักษรในแถว 「か」「さ」「た」「は」
          หรือโดยวิธีเติมสัญญักษณ์   (handakuten) หรือเรียกอย่างไม่เป็นทางการว่า maru ตามหลังอักษรในแถว 「は」 เพื่อให้เกิดเสียงที่เปลี่ยนไปจากเดิม

          เสียงควบ (youon)
          คือการนำอักษรที่ออกเสียง 'i' เช่น き, し, ち, ..... มาผสมกับอักษรในแถว ya คือ や, ゆ, よ ที่แปลงรูปอักษรให้ตัวเล็กลงเป็น ゃ, ゅ, ょ เพื่อให้เกิดการออกเสียงควบกล้ำกันระหว่างสระ 2 ชนิด (เช่น i+a, i+u, i+o)

Note:
*แถวเสียงนี้ เวลาอยู่หน้าอยู่พยางค์หน้าออกเสียง "กง่ะ" แต่ถ้าอยู่พยางค์หลังจะอ่านออกเสียง "หง่ะ" ซึ่งจะออกเสียงขุ่นกว่า
**แถวเสียง "ซะ" เวลาออกเสียง ให้เอาปลายลิ้นไปแตะฟันหน้าแล้วออกเสียงให้มีลมลอดออกมา (เสียงที่ได้จะขุ่น)

และยังมีแถวเสียงที่ผสมขึ้นมา โดยการนำแถวเสียง "ยะ" มาใส่ไว้ด้านหลังค่ะ โดยแถวเสียง "ยะ" ที่นำมาต่อท้ายต้องเขียนด้วยตัวอักษรตัวเล็ก

ตารางเสียงอ่านฮิรากานะ

	เสียง อะ	เสียง อิ	เสียง อุ	เสียง เอะ	เสียง โอะ
แถว あ	あ	い	う	え	お
	a	i	u	e	o
แถว か	か	き	く	け	こ
	ka	ki	ku	ke	ko
แถว さ	さ	し	す	せ	そ
	sa	shi	su	se	so
แถว た	た	ち	つ	て	と
	ta	chi	tsu	te	to
แถว な	な	に	ぬ	ね	の
	na	ni	nu	ne	no
แถว は	は	ひ	ふ	へ	ほ
	ha	hi	fu	he	ho
แถว ま	ま	み	む	め	も
	ma	mi	mu	me	mo
แถว や	や		ゆ		よ
	ya		yu		yo
แถว ら	ら	り	る	れ	ろ
	ra	ri	ru	re	ro
แถว わ	わ				を
	wa				o
	ん
	n

เสียงขุ่น 

	เสียง อะ	เสียง อิ	เสียง อุ	เสียง เอะ	เสียง โอะ
แถว か	が	ぎ	ぐ	げ	ご
	ga	gi	gu	ge	go
แถว さ	ざ	じ	ず	ぜ	ぞ
	za	ji	zu	ze	zo
แถว た	だ	ぢ	づ	で	ど
	da	ji	tzu	de	do
แถว は	ば	び	ぶ	べ	ぼ
	ba	bi	bu	be	bo
แถว は	ぱ	ぴ	ぷ	ぺ	ぽ
	pa	pi	pu	pe	po

เสียงควบ

	や		ゆ		よ
き	きゃ		きゅ		きょ
	kya		kyu		kyo
ぎ	ぎゃ		ぎゅ		ぎょ
	gya		gyu		gyo
し	しゃ		しゅ		しょ
	sha		shu		sho
じ	じゃ		じゅ		じょ
	ja		ju		jo
ち	ちゃ		ちゅ		ちょ
	cha		chu		cho
ぢ	ぢゃ		ぢゅ		ぢょ
	ja		ju		jo
ひ	ひゃ		ひゅ		ひょ
	hya		hyu		hyo
び	びゃ		びゅ		びょ
	bya		byu		byo
ぴ	ぴゃ		ぴゅ		ぴょ
	pya		pyu		pyo

にゃ nya เนี๊ยะ	にゅ nyu นิ๊ว	にょ nyo เนี๊ยว
ひゃ hya เฮี๊ยะ	ひゅ hyu ฮิ๊ว	ひょ hyo เฮี๊ยว
みゃ mya เมี๊ยะ	みゅ myu มิ๊ว	みょ myo เมี๊ยว
りゃ rya เรี๊ยะ	りゅ ryu ริ๊ว	りょ ryo เรี๊ยว

Tips:

สำหรับคนไทยเสียงผสมค่อนข้างออกเสียงยาก สำหรับเสียง "เอียะ" คงไม่มีปัญหาอะไร แต่ที่ยากคือแถวเสียงที่เหลือ ยกตัวอย่างเช่น "คยึ" หรือ "คโยะ" คนไทยจะออกเสียงว่า "คิว" หรือ "เคียว" ไปเลย จะว่าออกเสียงผิดไหม ก็ไม่น่าจะผิดอะไร เพราะมันก็เหมือนกับการออกเสียงโดยอาศัยการควบของจังหวะเสียงเร็ว ๆ แต่พึงระวังเอาไว้ว่า เสียงนี้เป็นเสียงสั้น ถ้าเป็นเสียงยาวจะต้องมี "อุ" ต่อท้าย เช่น きょう (Kyou=เคียว) หรือ りゅう (Ryuu=ริว) ดังนั้น หากจะลักไก่อ่านออกเสียงเป็น "คิว" หรือ "เคียว" ฯลฯ อย่าออกเสียงลากยาวนะ ให้สะบัดเสียงให้สั้นลงจะได้ถูกต้อง

คาตาคานะ カタカナ เป็นตัวอักษรที่ดัดแปลงจากตัวอักษรคันจิ แต่นำมาเพียงแค่เส้นบางส่วนเท่านั้น(มันเลยเป็นเหลี่ยมๆ ตรงๆ ไม่เหมือนฮิรากานะ)  คาตาคานะประกอบด้วยอักษร 46 ตัว เหมือนฮิรากานะ  รวมถึงมีวิธีอ่านเหมือนกันทุกประการ(เปลี่ยนไปแค่รูปการเขียน)  คาตาคานะมักจะใช้เป็นอักษรที่แสดงคำทับศัพท์ที่จากภาษาต่างประเทศ  ซึ่งคำศัพท์ดังกล่าวจะปรากฎในชีวิตประจำวันบ่อยๆ เช่น คอมพิวเตอร์ วิทยุ โทรศัพท์ กล้อง ฟิล์ม ฯลฯ ตลอดจนชื่อประเทศ ชื่อเมือง และชื่อคนต่างชาติ เป็นต้น[ดูศัพท์จากชาร์ทประกอบ]

Note:
* และ ** ดูจากตารางฮิระงะนะประกอบ
***อักษรที่คล้ายกัน ต้องระวังด้วยนะ จุดสังเกตง่าย ๆ ก็คือ
シ "ชิ" ขีดด้านข้าง จะลากเข้าหาด้านข้าง เส้นด้านล่างลากขึ้น
ツ "ทซึ" ขีดด้านข้าง จะลากลงด้านล่างแต่มีแค่ขีดเดียว เส้นด้านล่างลากลง
ソ "โสะ" ขีดด้านข้าง จะลากลงด้านล่าง เส้นด้านล่างลากลง
ン "อึน" ขีดด้านข้าง จะลากเข้าหาด้านข้างแต่มีแค่ขีดเดียว เส้นด้านล่างลากขึ้น
ノ "โนะ" ลากลงมาขีดเดียวโดด ๆ เลย

ชาร์ทเสียงขุ่นและเสียงควบ

ตารางเสียงอ่านคาตาคานะ

	เสียง อะ	เสียง อิ	เสียง อุ	เสียง เอะ	เสียง โอะ
แถว ア	ア	イ	ウ	エ	オ
	a	i	u	e	o
แถว カ	カ	キ	ク	ケ	コ
	ka	ki	ku	ke	ko
แถว サ	サ	シ	ス	セ	ソ
	sa	shi	su	se	so
แถว タ	タ	チ	ツ	テ	ト
	ta	chi	tsu	te	to
แถว ナ	ナ	ニ	ヌ	ネ	ノ
	na	ni	nu	ne	no
แถว ハ	ハ	ヒ	フ	ヘ	ホ
	ha	hi	fu	he	ho
แถว マ	マ	ミ	ム	メ	モ
	ma	mi	mu	me	mo
แถว ヤ	ヤ		ユ		ヨ
	ya		yu		yo
แถว ラ	ラ	リ	ル	レ	ロ
	ra	ri	ru	re	ro
แถว ワ	ワ				ヲ
	wa				o
	ン
	n

ote:
* และ ** ดูจากตารางฮิระงะนะประกอบ

และตัวอักษรคะตะคะนะก็มีการนำแถวเสียง "ยะ" ตัวเล็ก มาทำเป็นเสียงผสมเหมือนกับฮิระงะนะได้เช่นเดียวกัน ตามนี้เลย

キャ KYA	シャ SHA	チャ CHA	ニャ NYA	ヒャ HYA	ミャ MYA	リャ RYA	ギャ GYA	ジャ JA	ビャ BYA	ピャ PYA
キュ KYU	シュ SHU	チュ CHU	ニュ NYU	ヒュ HYU	ミュ MYU	リュ RYU	ギュ GYU	ジュ JU	ビュ BYU	ピュ PYU
キョ KYO	ショ SHO	チョ CHO	ニョ NYO	ヒョ HYO	ミョ MYO	リョ RYO	ギョ GYO	ジョ JO	ビョ BYO	ピョ PYO

 นอกจากแถวเสียงที่ผสมขึ้นมา โดยใช้แถวเสียง "ยะ" ตัวเล็กมาต่อท้ายแล้ว ตัวอักษรคะตะคะนะจะมีแถวเสียงผสมที่ใช้แถวเสียงอื่น ๆ ตัวเล็กเพิ่มเติมขึ้นมาด้วย ดังนี้

	ヴァ VA	クァ KWA	ツァ TSA			ファ FA
ウィ WI	ヴィ VI			ティ TI	ディ DI	フィ FI
	ヴ VU				デュ DU
ウェ WE	ヴェ VE		ツェ TSE			フェ FE
ウォ WO	ヴォ VO		ツォ TSO			フォ FO

Tips:
ถ้าต้องการให้ออกเสียงยาว ให้ใช้ 『ー』 ซึ่งเป็นสัญลักษณ์แทนเสียงยาวในภาษาญี่ปุ่นค่ะ เช่น คำว่า "Fram=กรอบ" หรือ "Flame=เปลวไฟ" ก็จะเป็น フレーム 

ขอให้สนุกกับการเรียนภาษาญี่ปุ่น มาพยายามไปด้วยกันนะครับ